ตำนานว่าววงเดือน

                                                 

ชื่อเรื่อง  ว่าววงเดือนเสน่ห์มลายู
       ยามหน้าร้อนมาเยือน ภาพการละเล่นอย่างหนึ่งที่มีให้เห็นกันทั่วทุกภูมิภาคนั่นคือ"การเล่นว่าว" ที่เเต่ละท้องถิ่นได้ประดิษฐ์เเล้วนำออกมาล้อลมในเเบบที่เเตกต่างกันไปทั้ง ว่าวจุฬา ว่าวปักเป้า ว่าวงูคำว่า “ว่าว” ในภาษาไทย หรือ “Kite” ในภาษาอังกฤษ มีความหมายว่า เป็นเครื่องเล่นรูปต่างๆ มีไม้เบาๆ เป็นโครง แล้วปิดด้วยกระดาษหรือผ้าบางๆ ปล่อยให้ลอยขึ้นไปในอากาศ โดยมีเชือกหรือป่านยึดไว้ว่าว เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่มนุษย์ทำขึ้นมา เป็นการละเล่นเพื่อความบันเทิงและเพื่อประโยชน์อย่างอื่นมาเป็นเวลานับพันปีแล้ว โดยไม่ทราบกำเนิดที่แน่ชัดว่า ว่าวเกิดขึ้นที่ชาติใดก่อนเป็นครั้งแรก เพราะว่าวเป็นการเล่นที่ทั้งเด็กและผู้ใหญ่เล่นกันเกือบทุกชาติทุกภาษา มาแล้ว ในที่สุดจากกิจกรรมก็พลิกผันสู่การสร้างรายได้ชนิดที่เป็นกอบเป็นกำ ในฤดูคนส่วนใหญ่ในพื้นที่ใช้เวลาว่างจาการทำสวนยาง มาผลิตว่าวเพื่อจำหน่ายเเละไว้เล่นเองเพื่อเอาความสนุกสนานควบคู่กันไปโดยเฉพาะ"ว่าววงเดือน"
       ตามตำนานสมัยก่อนเล่าสืบต่อกันมาว่า"ว่าววงเดือน"เป็นของเล่นเทวดา จึงทำให้ว่าววงเดือนมีรูปเทวดา ทั้งนี้ ว่าววงเดือนมีหลายชนิดเเล้วเเต่ผู้เล่นจะละเล่นตามใจชอบ อดีตจนถึงปัจจุบันมีการละเล่นว่าวน้อยลงเนื่องจากมีการพัฒนาทางด้านเทคโลโนยีมากขึ้นทำให้เด็ดสมัยนี้ไม่ค่อยมีเวลากับการละเล่นพื้นบ้าน เเต่ละคนต่างเล่นเครื่องมือสื่อสารต่างยี่ห้อกันไป ซึ่งว่าวก็มีประวัติในสมัยเก่ามากมายอาทิ ในรัชกาลสมเด็จพระเพทราชา ว่าวนิได้เป็นได้เฉพาะการละเล่นเพื่อความสนุกเท่านั้น เเต่มีการใช้ว่าวการทำสงความ จนมาถึงสงครามโลกครั้งที่ 2 จึงได้จัดการแข่งขันกีฬาว่าว ระหว่างจุฬา-ปักเป้าประจำปีขึ้นมาอีก แต่ก็มีอันต้องว่างเว้นไปอีก เนื่องจากว่า รัฐบาลไม่ส่งเสริม และว่าวเป็นสิ่งที่สร้างปัญหากับระบบการจ่ายไฟฟ้า เพราะมีว่าวไปติดสายไฟ และเคยมีคนถูกไฟดูดตายก็มีมาก จึงทำให้การเล่นว่าวเสื่อมความนิยมลงไป และคนมีที่มีภูมิปัญญาด้านนี้เริ่มร่อยหรอลง เด็กรุ่นใหม่ที่เล่นและทำว่าวเองเริ่มที่จะไม่มีให้พบเห็น ซึ่งลักษณะของว่าวอาทิ"ว่าวจุฬา" มีขนาดโตกว่าปักเป้ามาก บางตัวยาวถึง 2 เมตร มีลักษณะคล้ายดาวห้าแฉกไม่มีหางผูกคอซุงที่อกจึงทำให้ส่ายไปมาได้ มีอาวุธคือ “จำปา” เป็นไม้เหลาโค้งประกบติดสายป่าน ต่อจากซุงลงมา สำหรับเกี่ยวว่าวปักเป้า  "ว่าวปักเป้า" มีลักษณะเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูนผูกคอซุงที่อก และมีหางยาวไว้ถ่วงน้ำหนัก ที่มุมด้านล่างของตัวว่าวมีอาวุธคือ “เหนียง” เป็นห่วงป่านติดใต้คอซุงลงมา เอาไว้คล้องตัวว่าวจุฬา สำหรับการทำว่าวจุฬาและปักเป้านั้นต้องอาศัยฝีมือที่ประณีต มักนิยมใช้ไม้ไผ่สีสุกเท่านั้น ในการทำโครงว่าว การคัดเลือกไม้ การดัดและเหลาไม้ การผูกว่าว แต่ละคนจะมีเคล็ดลับแตกต่างกันไป  โดยการใช้หม้อประจุดินดำผูกสายป่านว่าวไปถึงหม้อดินดำระเบิดตกไปไหม้บ้านเรือน เเละสมัยกรุงรัตนโกสินทร์การเล่นละเล่นว่าวเเละการกีฬาที่นิยมในรัชสมัยพระบาทมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงสนับสนุนกีฬาเล่นว่าว มีว่าวประกวด ว่าวลายลักษณ์อักษร เพื่อให้การเเข่งขันยุติธรรมเเละสนุกสนาน ซึ่งว่าวนิยมเล่นที่โล่งกว้างเพื่อป้องกันอุบัติเหตุจาการขาดลมทำให้ว่าวตกใส่บ้านเรือนต่อมาในปีพทธศักราช 2526 ได้มีการสนับสนุนกีฬาเล่นว่าวมากขึ้นโดยจัดงานมหกรรมใว่าวไทย ณบริเวณท้องสนามหลวง โดยมีพระเทพพระรัตราชสุดาสยามบรมราชกุมารีได้เสด็จฯเป็นองค์ประธาน ซึ่งเปิดให้ประชาชนได้ชมความสวยงามภายในงานฟรี สำหรับขั้นตอนในการทำว่าวง่ายมากเเต่ต้องทำด้วยใจรักเเละมีเวลาให้กับการทำว่าวซึ่งอุปกรณ์ต่างๆมีครบทุกอย่างในหมู่บ้านเเละอีกอย่างมีงบประมาณในการทำว่าวน้อยลง หากว่าเราทำเพื่อจำหน่ายก็จะได้กำไรหลายเท่าตัวอุปกรณ์ก็คือ ไม้ไผ่เชือกผูกตัวว่าว มีดเหลา กระดาษว่าว กระดาษสี สายป่าน เเละกาว จากนั้นเข้านสู่กระบวนการผลิตหรือทำได้เลย ซึ่งชาวบ้านจะได้ความสนุกสนานเเล้วจะรักษา ความสวยงาม ความเป็นเอกลักษณ์ ของคนปลายด้ามขวานเเละในภูมิภาคอื่นๆให้คงอยู่กับการละเล่นในฤดูร้อนต่อไปให้ไม่ลืมเลย ผมยังจำได้เเม่นตอนวัยเด็กเมื่อถึงฤดูร้อนเด็กๆรุ่นเดียวกันก็จะประดิษฐ์ว่าวเป็นของตัวเองหาก เด็กคนไหนทำไม่เป็นก็สามารถที่จะจ้างให้เพื่อนอีกคนทำให้โดยราคาก็จะคิดตามลวดลายความสวยงามองว่าวเมื่อทำว่าวเสร็จก็พากันไปเล่นที่ทุ่งนาผมโชคดีมากที่เกิดในพื้นที่ชนบทเพราะได้เรียนรู้ ได้เล่น ในสิ่งที่เด็กในเมืองไม่เคยเล่น ซึ่งก็ผมก็ได้สัมผัสถึงความอุดมสมบูรณ์ในเเถบบริเเวณนั้น ทุ่งนาที่พร้อมเกี่ยว ลมที่อ่อนตัวเบาๆ สดชื่นใจเเละกาย เเละอีกอย่างว่าวก็เป็นสิ่งประดิษฐ์ที่มีความสวยงามทางด้านวัฒนธรรมจัดอยู่ในการละเล่นพื้นบ้านของไทยซึ่งเป็นความคิดของบรรพบุรุษ ทั้งนี้การทำว่าวเพื่อให้ลูกหลานได้มีกิจกรรมที่สนุกสนานเเละไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดทำให้สังคมเจริญมากยิ่งขึ้นมีคนดีเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมเเละหากว่าเรามองอีกด้านหนึ่งก็จะเป็นอาชีพเสริมให้กับผู้ว่างงานต่อไป
          อย่างไรก็ตามว่าวเป็นสิ่งที่คุ้นเคยของบรรพบุรุษทำให้ปัจจุบันมีการจัดการเเข่งขันประเภทว่าว หลายชนิดซึ่งก็ได้รับความสนใจให้กับชาวต่างชาติเเละคนไทยด้วยกันเเต่ ที่น่าสนใจคือประเทศจีน ซึ่งเป็นแหล่งอารยธรรม เก่าแก่และสำคัญของโลก มีองค์ประกอบที่เอื้ออำนวยต่อการเล่นว่าวเป็นอย่างยิ่งคือ ในประเทศจีนมีต้นไผ่เป็นจำนวนมาก ชาวจีนรู้จักการทอผ้าไหมและทำกระดาษมาเป็นเวลาไม่น้อยกว่า 4,000 ปีมาแล้ว จากบันทึกเก่าแก่ของประเทศจีนที่ค้นพบทำให้ทราบว่า ชาวจีนรู้จักการทำว่าวและเล่นว่าวมาไม่น้อยกว่า 2,000 ปีมาแล้วเเละเด็กช่วยกันลดที่จะไม่มีจิจใตจะเล่นว่าวให้กลับมาเป็นเหมือนก่อนอย่างที่เคยเป็นมาหากมีฝ่ายเดียวรักษาคงไม่มีทางสำเร็จต้องช่วยกันรักษาวัฒนธรรมประเพณีการละเล่นทุกฝ่ายอย่างสม่ำเสมอ หากว่ามีการละเล่นเเบบนี้ตลอดไปก็จะเป็นผลดีต่อคนไทยเพราะกิจกรรมละเล่นมีเเค่ครั้งเดียวต่อปีเเละเเทบไม่ต้องลงทุนซื้อเหมือนกับของเล่นตามร้านค้าทั่วไปเเค่รู้วิธีประดิษฐ์ก็พอ

ตัวอย่างภาพ "ว่าววงเดือน"

 

อ้างอิง https://www.google.co.th/search?q=ว่าววงเดือน&source  
https://www.google.co.th/searchq=ความหมายของว่าว%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%82%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%A7%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A7&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ei=kfj0UpS2F8i5iAe-pIDYCw&ved=0CAgQ_AUoAg&biw=1366&bih=630#q=%E0%B8%A7%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A7&tbm=isch